De weken er voor had ik al wat voorwerk gedaan, zo had ik halve bolletjes gemaakt en ineens ontstonden daar insecten uit. Deze heb ik (althans mijn man dan, want die is van de ovens e.d. ☺) na het drogen afgebakken in onze keramiekoven. Deze hoefde ze dan alleen nog te voorzien van een laag raku glazuur naar keuze.
Om ze zelf toch ook nog iets te laten maken, want ja glazuren is niet meer dan met een kwast een aantal laagjes opbrengen en dat vond ik toch eigenlijk te weinig uitdaging voor hun. Want zij hebben zo vaak al een penseel of kwast in de hand.................
Dus mochten ze met speciale klei, die niet eerst voorgebakken hoefde te worden, een klein voorwerp boetseren. Voor de meeste werd dit toch een vogeltje, dus werden er de zogenaamde knijppotjes gemaakt en daarna werd dit in model geklopt. Nu mocht het even drogen en kon ik tussendoor voor een lunch zorgen. De eigen gemaakte soep van Marcel smaakte goed en de broodjes en zelfgemaakte salades (ook door Marcel) ook. Blijkbaar dacht ik dat ze uitgehongerd zouden zijn, want ik bleef zoals zo vaak, met veel te veel zitten. Dat betekende dus een paar dagen lekkere lunch voor ons zelf, dag dikke billen....zo kom ik daar nooit van af ☺
Na de lunch hebben we al het werk geglazuurd en toen kon het inbouwen van de oven beginnen en het opstoken. Spannenddddd
Als het dan binnen hele korte tijd naar 1000 graden wordt opgestookt en je haalt het er roodgloeiend uit, is dat toch echt een spectaculair gezicht. Dan gaat het in de rooktonnen en dan is het afwachten tot het wat is afgekoeld. Ze dachten dat het daar mee klaar was, nee nee dames. Nu mogen jullie gaan poetsen hahahahaha Want alle roet en aanslag mag er van af en kijk dan maar eens wat er onder uit komt.....zo mooiiii
Ik zeg missie geslaagd!
Nadat iedereen weg was, hebben Marcel en ik nog even zelf een oven gedraaid. Zo gaar als een klontje was ik eigenlijk, maar Marcel wilde nog even doorgaan. Nu is hij zo wie zo van de oven stoken, dus ik kon lekker met de voetjes omhoog. Hoezo ik ben verwend ☺
En dan krijg je ineens deze foto doorgeappt van je man die misschien een paar stappen verwijderd van je staat en nog volop bezig is....
Als je goed kijkt zie je de kop van een uiltje.
Hier kun je zien hoe roodgloeiend het werk is als het uit de oven komt. Dat is dan weer het voordeel als je stookt als het donker is, dan krijg je een spectaculair gezicht.
En dit is ons eind resultaat. Nu nog bevestigen op een mooi stuk oud verweerd hout en iets verzinnen voor de egeltjes. Die zijn qua glazuur trouwens erg gaaf geworden, maar op een foto altijd slecht vast te leggen. Ze hebben een heel mooi kleurverloop. Vraag ons niet hoe we het gedaan hebben, want met Raku stoken krijg je nooit bij een volgende keer hetzelfde resultaat. En dat maakt het ook zo spannend en speciaal. Je weet nooit hoe het er uit zal komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten